Ύμνος στον Απόλλωνα

Радаман Анастас рецитира.

Απαγγέλει ο Ραδάμανθυς Αναστασάκης.

"Ελθέ, μάκαρ, Παιάν, Τιτυοκτόνε, Φοίβε, Λυκωρεύ,

Μεμφίτ", αγλαότιμε, ιήιε, ολβιοδώτα,

χρυσολύρη, σπερμείε, αρότριε, Πύθιε, Τιτάν,

Γρύνειε, Σμινθεύ, Πυθοκτόνε, Δελφικέ, μάντι,

άγριε, φωσφόρε δαίμον, εράσμιε, κύδιμε κούρε,

μουσαγέτα, χοροποιέ, εκηβόλε, τοξοβέλεμνε,

Βράγχιε καί Διδυμεύ, εκάεργε, Λοξία, αγνέ,

Δήλι" άναξ, πανδερκές έχων φαεσίμβροτον όμμα,

χρυσοκόμα, καθαράς φήμας χρησμούς τ" αναφαίνων:

κλύθί μου ευχομένου λαών ύπερ εύφρονι θυμώι:

τόνδε σύ γάρ λεύσσεις τόν απείριτον αιθέρα πάντα

γαίαν δ" ολβιόμοιρον ύπερθέ τε καί δι" αμολγού,

νυκτός εν ησυχίαισιν υπ" αστεροόμματον όρφνην

ρίζας νέρθε δέδορκας, έχεις δέ τε πείρατα κόσμου

παντός: σοί δ" αρχή τε τελευτή τ" εστί μέλουσα,

παντοθαλής, σύ δέ πάντα πόλον κιθάρηι πολυκρέκτωι

αρμόζεις, οτέ μέν νεάτης επί τέρματα βαίνων,

άλλοτε δ" αύθ" υπάτης, ποτέ Δώριον εις διάκοσμον

πάντα πόλον κιρνάς κρίνεις βιοθρέμμονα φύλα,

αρμονίηι κεράσας {τήν} παγκόσμιον ανδράσι μοίραν,

μίξας χειμώνος θέρεός τ" ίσον αμφοτέροισιν,

ταίς υπάταις χειμώνα, θέρος νεάταις διακρίνας,

Δώριον εις έαρος πολυηράτου ώριον άνθος.

ένθεν επωνυμίην σε βροτοί κλήιζουσιν άνακτα,

Πάνα, θεόν δικέρωτ", ανέμων συρίγμαθ" ιέντα:

ούνεκα παντός έχεις κόσμου σφραγίδα τυπώτιν.

κλύθι, μάκαρ, σώζων μύστας ικετηρίδι φωνήι.

https://www.youtube.com/watch?v=DYx8cYPNeVk